Οι μαθητές, όταν εισέρχονται στο σχολικό πλαίσιο, αρχίζουν να κινούνται ανάμεσα σε δύο συστήματα που αλληλεπιδρούν μεταξύ τους: την οικογένεια και το σχολείο. Το σχολείο είναι, μετά την οικογένεια, το πιο σημαντικό πλαίσιο με το οποίο οι μαθητές έρχονται σε επαφή και το οποίο επιδρά στην κοινωνικοσυναισθηματική τους ανάπτυξη. Βέβαια, τα δύο αυτά συστήματα δεν είναι απομονωμένα το ένα από το άλλο, αλλά βρίσκονται σε μια δυναμική αλληλεπίδραση και αλληλεξάρτηση, δηλαδή, οι αλλαγές και τα γεγονότα που συμβαίνουν στα μέλη του ενός επηρεάζουν άμεσα ή έμμεσα τα μέλη του άλλου. Αναμφισβήτητα, το σχολείο και η οικογένεια έχουν ως σημείο τομής και ως κοινό ενδιαφέρον τους τους μαθητές. Η πολύπλευρη ανάπτυξή τους και η εξέλιξή τους απασχολεί και ενδιαφέρει και τα δύο αυτά συστήματα.
Είναι γενικά αποδεκτό ότι οι παραπάνω στόχοι επιτυγχάνονται με μεγαλύτερη ασφάλεια όταν υπάρχει μια καλή σχέση συνεργασίας μεταξύ σχολείου και οικογένειας.
Όπως είναι φυσικό, οι δύο προαναφερθέντες «σημαντικοί άλλοι» διεκδικούν συγκεκριμένο ρόλο στην προσπάθεια παροχής της δυνατόν καλύτερης εκπαίδευσης των έφηβων μαθητών πλέον, με αποτέλεσμα αυτό το κοινό ενδιαφέρον να αποτελεί κάποιες φορές σημείο τριβής μεταξύ τους και να δημιουργεί συνθήκες αντιπαράθεσης. Σε επίπεδο θεωρητικό είναι γενικά παραδεκτό ότι ανάμεσα στο σχολείο και στην οικογένεια πρέπει να αναπτύσσεται μια αμφίδρομη σχέση επικοινωνίας και συνεργασίας, η οποία θα αποβαίνει προς όφελος των μαθητών.
Αυτή η δράση αποσκοπεί:
– στην εκμάθηση και ανάπτυξη δεξιοτήτων ως προς τον τρόπο που δημιουργούμε σχέσεις
– στην ικανότητα των εκπαιδευτικών και γονέων να φροντίσουν και να στηρίξουν τους μαθητές
Για την υλοποίηση αυτής της δράσης καλέσαμε ένα επιστημονικά υπεύθυνο άτομο από το Κέντρο Πρόληψης των Εξαρτήσεων και Προαγωγής της Ψυχοκινητικής Υγείας Π.Ε. Λάρισας – Ο.ΚΑ.ΝΑ. με τη βοήθεια του οποίου σχεδιάστηκαν δύο δίωρα βιωματικά εργαστήρια, τα οποία έλαβαν χώρα σε απογευματινές ώρες στο χώρο του σχολείου. Στα εργαστήρια συμμετείχαν εκπαιδευτικοί του σχολείου καθώς και αντιπρόσωποι από τον σύλλογο γονέων και κηδεμόνων.
Το πρώτο εργαστήριο είχε σκοπό την γνωριμία και την εξοικείωση μεταξύ των μελών και αυτό επιτεύχθηκε μέσω βιωματικών ασκήσεων.
Το δεύτερο εργαστήριο περιείχε την αφήγηση ενός λαϊκού παραδοσιακού παραμυθιού, όπου μετά οι συμμετέχοντες χωρίστηκαν σε ομάδες των 3 ατόμων και διεκπεραίωσαν μια βιωματική άσκηση σχετική με το παραμύθι. Στο τέλος, η καθεμιά ομάδα παρουσίασε στην ολομέλεια αυτό που της ζητήθηκε.
